واکاوی و شناخت رابطه معنایی باغ ایرانی و فرش ایران

هنر فرش بافی از جمله اصلی ترین هنرهای تجسمی، هنر هویتی و سفیر فرهنگی ایران است. اما امروزه از خلاقیت و کیفیت و رنق گذشته فرش بافی کاسته شده است و نیاز ضروری به توجه دوباره به این هنر دارد. همچنین باغ ایرانی از گذشته دور تا به امروز ادامه داشته و از خصلت های همیشگی آن فراهم آوردن آرامش و آسایش و ایجاد مکان مطلوب برای کاربر است و امروزه با توجه به بحران عصبی عصر معاصر نیاز به آن برای انسان معاصر و همچنین فراموشی اصول باغ ایرانی در دهه های اخیر افزون تر شده است. هنگام مطالعه دانش فرش و باغ ایرانی به وجوه مشترک زیادی پی می بریم و بازتاب باغ ایرانی در فرش ایرانی را می توان به سادگی مشاهده نمود. از ابتدا و در قدیمی ترین فرش های ایرانی به جا مانده، فرش هایی با طرح باغ ایرانی مشاهده می شود. هدف تحقیق در این مقاله پیوند دوباره باغ و فرش ایرانی است و سعی شده با واکاوی و شناخت اصول باغ و فرش ایرانی پیدا نمودن اصول مشترک این دو هنر پیوند دوباره بین دو متن هنری صورت گیرد. روش تحقیق در این پژوهش به صورت مروری تحلیلی بوده و براساس شواهد نظری و از طریق مطالعات کتابخانه ای و فیش برداری از مقالات متعدد و مرتبط به موضوع گردآوری و در نهایت با جمع بندی مطالب نتیجه گیری کلی ارایه گردیده است. بررسی ها نشان داد اصول استخراج شده در هر حوزه هنری با یکدیگر فصل مشترکی وجود دارد که می توان با تکیه بر آن پیوند باغ ایرانی و فرش ایرانی را احیا نمود و آن خصلت پویایی و سرزندگی است. اما مجموعه اصول بدست آمده برای اثر جدید با عنوان مجموعه باغ فرش ایرانی عبارتند از: بهره گیری از مفهوم وحدت در عین کثرت، خودشکوفایی انسان، خیال انگیز بودن، بازتاب حس مکان و مکانت، شکل زنده، بیان نمایدن و تمثیلی مفاهیم، دارای هندسه و شکل معین و سرزندگی و پویایی.

کلیدواژه ها:

باغ ایرانی ، فرش ایرانی ، اصول بنیادین ، سر زندگی و پویایی حواس