جهانی شدن یا بومی ماندن برنامه درسی در ایران

در حال حاضر شاهد دغدغه ها و نگرانی هایی در ارتباط با هویت، مبانی علم، دانش بومی و بومی سازی دانش در جامعه هستیم و از طرف دیگر فرآیند جهانی شدن همه کشورها را به سوی نظامی واحد و جهانی با ارزش ها و فرهنگ خاص خود فرا می خواند. این پژوهش، به توصیف و تحلیل این دو فرایند پرداخته، قصد دارد به این سوالات پاسخ دهد: چه عواملی باعث شده نظام های آموزش و پرورش کشورها به این مسایل بپردازند و در رویارویی با فرآیند جهانی شدن که در حال گسترش است، چه راهکاری برای ایجاد تعامل و ارتباط با یکدیگر و ایجاد یک فرهنگ مشترک جهانی پیشنهاد می کنند و در نهایت، آموزش و پرورش ایران چگونه می تواند اثرات منفی جهانی سازی را تعدیل کند و تهدیدها را تبدیل به فرصت هایی جهت توسعه فرهنگ ملی خود نماید. روش پژوهش که کتابخانه ای و اسنادی است، پس از بررسی به این نتیجه رسیده است که نظام های آموزشی و متخصصین تدوین برنامه های درسی کشورهای مختلف جهان، از مدل های قفس، آمیب، درخت، D.N.A را برای تدوین محتوای درسی خود پیش گرفته اند تا بتوانند در حین حفظ ارزش ها و ویژگی های بومی خود از فرایند جهانی شدن بهره برده، عقب نمانند.

کلیدواژه ها:

جهانی شدن ، هویت ملی ، بومی سازی ، برنامه درسی