مروری بر نقش اساتید و روشهای نوین یاددهی- یادگیری در نظام یادگیری الکترونیکی

این پژوهش به روش اسنادی و به صورت تحلیلی مقایسه ای به بررسی تغییراتی که می بایست به واسطه استفاده از آموزشهای الکترونیکی،در نظام آموزشی ایجاد شود می پردازد.در این تحقیق فراهم کردن محتوای آموزشی مناسب،انتخاب رویکردهای آموزشی مطابق با کاربرد فناوری های نوین وتغییر نقش اساتید در آموزش های الکترونیکی مورد بررسی قرار گرفته است.بررسیها نشان داد که محتواهای آموزشی موجود،متناسب با آموزشهای سنتی می باشند و از کارکرد کمی درآموزشهای الکترونیکی برخوردار هستند.همچنین بهتر است در تهیه مطالب آموزشی جدید،مطابق با توانمندیهای فناوریهای نوین آموزشی،از مسایل واقع گرایانه و چالش برانگیز بهگونه ای استفاده شود که فراگیر را در دستیابی به اهداف مورد نظر یاری نماید.رویکرد آموزشی ساختن گرایی،که بر پایه آن دانشجویان با همدیگر کار می کنند تا به هدفهایی مشترک که برایکل گروه و همچنین تک تک افراد گروه اهمیت دارد دست یابند،از راهکارهای موثر جهت دستیابی به اهداف آموزش الکترونیکی معرفی گردید. در محیط جدید نقش اساتید،به راهنمای آموزشی وطراح آموزشی تغییر یافته و فراگیر به عنوان محور فرایند یادگیری قرار خواهدگرفت.در این مقاله همچنین پژوهشگر سعی دارد با عنایت به محدودیت های موجود،به تبیین چشم انداز آینده نظام الکترونیکی تعلیم وتربیت در ایران بپردازد.

کلیدواژه ها:

آموزش از راه دور ، فرایند یاددهی یادگیری ، رویکرد ساختار گرایی