بررسی استراتژی کشت گلخانهای در ایران با تاکید بر جذب گوجه فرنگی در صنایع تبدیلی

توسعه کشت گلخانهای یکی از مهمترین سیاستهای وزارت جهاد کشاورزی است و انتقال کشت گوجهفرنگی به عنوان آبطلبترین سبزی به گلخانه میتواند صرفهجویی قابل توجهی را در مصرف آب کشاورزی ایجاد نماید. بخشی از گوجه-فرنگی به مصرف تازهخوری و بخش دیگر که حدود 20 تا 25 درصد حجم گوجهفرنگی تولیدی میباشد به مصرف فرآوری میرسد. مقاله حاضر ضمن بررسی وضعیت کشت گلخانهای و با استفاده از مشاهدات و مصاحبههای میدانی و نمونهگیری از جامعه آماری که متشکل از کشاورزان گلخانهدار، گلخانهداران گوجه فرنگی کار، مسیولین منتخب شرکتهای صنایع غذایی و وزارت جهاد کشاورزی بوده با استفاده از متغیر مستقل دو ارزشی گوجهفرنگی گلخانهای و غیر گلخانهای و متغیرهای وابسته قیمت و کیفیت گوجهفرنگی به بررسی و تجزیه وتحلیل توصیفی پرداخته و پیشنهاداتی برای اقدامات اجرایی و پژوهشهای آتی ارایه نموده است. سالانه حدود 5/1 میلیون تن گوجهفرنگی جذب صنایع فرآوری غذایی برای تولید رب و سس میشود که در حال حاضر تمامی آن از کشت باز تامین میشود و با توجه به متغیرهای قیمت و کیفیت گوجهفرنگیپیشبینی نمیشود که امکان جذب گوجهفرنگی گلخانهای در صنایع غذایی (حداقل در کوتاه و میان مدت) وجود داشته باشد. با توجه به اینکه بهای گوجهفرنگی گلخانهای حتی در ارزانترین مقاطع زمانی از سال به قیمتی معادل گوجهفرنگی حاصل از کشت باز نمیرسد؛ از اینرو شرکتهای صنایع فرآوری گوجهفرنگی تا کنون هیچگاه برای تامین نیاز خود از گوجه-فرنگی گلخانهای استفاده ننمودهاند.

کلیدواژه ها:

گوجهفرنگی ، گلخانه ، توسعه کشاورزی ، صنایع فرآوری