بررسی نقش مدل سازی مقیاسی در محصولات غذایی

از آنجایی که کارهای زیادی توسط بال (1923) جهت مدل سازی از انتقال گرما در طول استریل کردن انجام شد، مهندسین صنایع غذایی سعی کردند تا مدل های ریاضیاتی مربوط به فرآوری های غذایی را توسعه دهند، یا برای افزایش درک پدیده های فیزیکی اتفاق افتاده در طول فرآوری غذایی یا برای طراحی عوامل جدید و بهینه سازی مواد موجود با توجه به پیچیدگی های موجود، چند روش مختلف در مدل سازی استفاده می شوند که از مشاهدات کامل براساس روابط فیزیکی و ساده کامل بین متغیرها می باشند مثل شیرین کننده هایی که به وسیله ی متخصصین انسانی کشف شده و محتوای شکر در غذا با استفاده از مدلهای چند جمله ای توصیف می شوند که این متغیرها همچون تابعی از زمان عمل می کنند مثل غیرفعال سازی میکروارگانیسم ها در طول پاستوریزه کردن که با استفاده از معادله های دیفرانسیل مدل سازی می شوند و متغیرهایی که وابسته به زمان و فضا هستند مثل دما و رطوبت در داخل یک چیپس سیب زمینی در طول سرخ کردن که با استفاده از معادله های دیفرانسیل در فیزیک ریاضی توصیف می شوند. مدل های چند مقیاسی اساسا، رشته ای از زیر مدل هایی هستند که رفتار مواد را در مقیاس های مختلف فضایی به روش توصیف می کنند که زیر مدل ها با هم در ارتباط هستند در این مقاله ما مفاهیم مهم فیزیکی و محاسباتی را معرفی می کنیم و مروری در مورد استفاده از مدل سازی چند مقیاسی در مهندسی غذایی انجام داده و ابعاد آینده را مورد بحث قرار می دهیم.

کلیدواژه ها:

چند مقیاس ، مدل سازی ، پدیده ی انتقال ، میکروساختار