تحلیل پایداری در معماری بومی سنتی ایران

امروزه پایداری یکی از بحثهای محوری در معماری است. عدم توجه به اقلیم و انرژی ههای محلی و افزایش بی رویه مصرف سوخت های فسیلی، بحران های زیست محیطی فراوانی در سراسر جهان بوجود آورده است از این رو که یکی از اصلی ترین اهداف پایداری کاهش مصرف منابع غیر قابل تجدید و سوختهای فسیلی است. استفاده بهینه از عوامل اقلیمی در طراحی ساختمانهای یکی از راه های رسیدن به این هدف است. قرنها پیش در معماری سنتی ایران در نواحی مختلف بسته به اقلیم آن محل، ساختمانهای مختلفی می ساختند به گونه ای که در بهار، تابستان، پاییز و زمستان هوایی خوش داشته باشند. در کشور ما ساختمانها برای استفاده بهینه از انرزی های طبیعی طراحی می شدند. نحوه استقرار ساختمانها براساس جهت باد و آفتاب و.. سبب می شود بدون استافده از سوختهای فسیلی گرمایشی و سرمایش ساختمان تامین شود این در حالی بود که موضوع توسعه پایدار به طور رسمی از سال 1987 میلادی توسط کمیسیون جهانی محیط و توسعه در سراسر جهان مطرح شد مقاله حاضر تلاشی است برای بررسی پایداری در معماری سنتی ایران در این تحقیق به عنوان نمونه موردی خانه بروجردی ها در شهر کاشان مورد بررسی قرار گرفته است. روش تحقیق در این پزوهش بر مبنای مطالعات کتابخانه ای بررسی کتابها، مقالات و نوشته ها انجام گرفته است.

کلیدواژه ها:

پایداری ، معماری بومی ، معماری سنتی ، اقلیم