نظریههای زیستمحیطی توسعه پایدار و پایداری در معماری بومی

ساختمانها به عنوان بخشی از محیطزیست، بخش اعظمی از آلودگیهای زیستمحیطی را ایجاد میکنند. گرچه نمیتوان ساختوساز را متوقف کرد؛ ولی با یک تفکر، طراحی و برنامهریزی دقیق، میتوان ساختمانهایی ساخت که کمترین تأثیر منفی را بر محیطزیست داشته باشند. معماری پایدار یکی از ایدههای برنامهریزی و طراحی برای ساخت چنین ساختمانهایی به حساب میآید. آنچه که در اینجا مورد توجه قرار گرفته است، رویکرد معماری پایدارنسبت به مسائل محیطی است؛ هر چند که جدا کردن این موضوع از سایر جنبههای اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی، کاری دشوار است. در این مقاله با هدف شناخت نظریههای زیستمحیطی توسعه پایدار و معماری پایدار، پس از جستجو در مفاهیم پایداری و توسعه پایدار، به تأثیر، اهداف و کاربرد مفاهیم پایداری در معماری پرداخته شده است و ضمن استخراجتعریفی مشترک از بین نظریات مختلف، اصول و ویژگیهایی که یک ساختمان باید داشته باشد تا معماری پایدار به حساب آید بیان شده است و الگوهای معماری بومی به عنوان معماری پایدار مورد مداقه قرار گرفته است. روش این پژوهش که از نوع کیفی و با رویکرد توصیفی است، مبتنی بر مطالعات کتابخانهای است.

کلیدواژه ها:

مفهوم پایداری ، توسعه پایدار ، معماری پایدار ، معماری بومی