نشانه شناسی آسیب شناختی فضای کالبدی بازآفریده شده بافت مرکزی شهرداری رشت

این پژوهش، آسیب شناسی فضای کالبدی بازآفریده شده بافت مرکزی شهرداری رشت را موضوع مطالعه قرار داده است. هدف از این پژوهش آشکار سازی همراستایی یا انحراف فضا از وجوه بنیادین شرایط آرمانی فضای کالبدی شهر، وبررسی وجود یا عدم وجود وجوه خطر آفرینی است که تحقق شرایط آرمانی را ناممکن می سازد. در این پژوهش از روش نشانه شناختی برای کشف امور مورد نظر استفاده شده است. شهر نیز مانند هر پدیده ی فرهنگی دیگری شامل نمادها ونشانه هایی ست که پیام های ویژه ی خود را می رسانند. با استفاده از مطالعه ی نشانه شناختی می توان گفتمان شهری راادراک نمود. یافته های پژوهش بر ما آشکار می سازند که از میان وجوه بنیادین، روح زبان در فضای مورد بررسی وجود ندارد، و از میان وجوه خطر آفرین نیز گزینه های تکراریت و فقدان نشانه های فرهنگی در فضا دیده نمی شود. درنهایت این پژوهش نشان می دهد که از میان وجوه بنیادین، روح هنر به خوبی در فضای مورد ذکر حضور یافته است، اما نبود روح زبان و ضعف روح معماری جای نقد دارد و نیازمند توجه بیشتر مسیولین است. فضاهای شهری، بخصوصفضاهای تاریخی نیازمند این هستند که از آنها در برابر پدیده هایی چون تضاد و دیگر پدیده های خطر آفرین دفاع شود. فضای مورد بررسی در این پژوهش از نظر شرایط خطر آفرین به طور کلی در وضع مطلوبی است و این جای تقدیر و امیدواری دارد تا این مطلوبیت به همین صورت حفظ گردد و تا جایی که ممکن است بهبود یابد

کلیدواژه ها:

نشانه شناسی ، آسیب شناسی ، شرایط آرمانی ، بافت مرکزی شهرداری رشت ، بازآفرینی