پدیدارشناسی در مدیریت استراتژیک

مدیریت استراتژیک شاخه ای از علم مدیریت است که در راستای ترسیم طرح های راهبردی، اطلاعات جمع-آوری شده از محیط داخلی و خارجی سازمان را بر اساس اصول و روشهای این علم، مورد بررسی قرار می دهد.دقت در کسب اطلاعات و داده ها باعث می شود که مدیران ارشد در اتخاذ تصمیمات خود دچار اشتباهاستنباطی نشوند. اصول کلی و پیش فرض های حاکم بر سیستم های مدیریت اطلاعات می تواند با شرایط موجودو ملموس محیطی منطبق نباشد و همین عدم انطباق باعث ناکارآمدی طرح های استراتژیک می شود. از طرفدیگر مدیران نیز دارای ذهنیت های متفاوت با پیش فرض ها و اصول متفاوت اند که آنها را از درک شرایط موجوددور می کند. توجه به آموزه های جریان فکری پدیدارشناسی می تواند با پالایش و تصفیه پیش فرض ها درکیدرست از شرایط محیطی را باعث شود؛ چرا که در پدیدارشناسی توسط تقلیل (اپوخه)، هرچند برای لحظه ایاندک، حاکمیت پیش فرض ها بی اثر می شود و فاعل شناسایی با درکی شهودی در برابر امور واقعی قرار می گیرد.در این مقاله ظرفیت های پدیدارشناسی در شناخت حقیقی امور و جنبه های درک شهودی و تاثیر آنها برمدیرت استراتژیک مورد بحث قرار گرفته است.

کلیدواژه ها:

مدیریت استراتژیک ، پدیدارشناسی ، شهود ، اپوخه