تبیین مفهوم کیفیت زندگی: دلبستگی مکانی به مثابه عامل تاثیرگذار بر کیفیت محیط انسان ساخت

چگونگی طراحی و ساخت جامعه ای که تقریبا کل زندگی خود را در آن سپری می کنیم تاثیرات عمیقی بر سلامت جسمی، روانی، اجتماعی، اقتصادی و محیطی ما دارد. چالش هایی که بشر قرن حاضر با آن روبه روست به دلیل پیوستگی شان، هیچکدام به تنهایی قابل حل نیست. چرا که حل چالش ها نیازمند دوباره اندیشی در طراحی و ساخت محیط های فیزیکی اعم از خانه ها، ادارات، محلات، مناطق، شهرها و... هستند. معماری به ایجاد فرم خلاصه نمی شود، بلکه عمدتا تاثیراتی است که بعد از ایجاد آن فرم به جریان می افتد. این تحقیق با رویکردی کیفی-تحلیلی، به دنبال پاسخ دادن به این سوال است، که معماری چه نقش و تاثیری بر ارتقاء کیفیت زندگی انسان دارد و ارتباطش با زندگی افراد چگونه است این سوال از یک فرضیه نشات می گیرد که کیفیت زندگی یکی از مهم ترین اهداف حوزه معماری و شهرسازی می باشد. با انجام تحقیقات و بررسی های کمی و کیفی در هر آنچه که معماران و طراحان محیط خلق می کنند مشخص می شود، مسایل و تهدیدات سلامتی ناشی از محیط ناکارآمد، تنها با علم پزشکی قابل حل نیستند، بلکه با طراحی صحیح و ایجاد فرصت های ساده برای ارتقای کیفیت محیطی شاخص های جامعه میسر می گردند.

کلیدواژه ها:

طراحی معماری ، کیفیت زندگی ، محیط رفتاری ، دلبستگی مکانی