بررسی رابطه ویژگی های شخصیت دانشجویان با سبک های یادگیری

سبک یادگیری یک رفتار متمایز برای کسب دانش و مهارت است که از طریق مطالعه یا تجربه کسب می شود. شخصیت مجموعه سازمان یافته ای متشکل از خصوصیات به نسبت ثابت و بادوام است که در مجموع یک فرد را از دیگران متمایز می سازد. هدف اصلی، بررسی رابطه ویژگی های شخصیت دانشحویان با سبک های یادگیری آنان می باشد. مطالعه حاضر از نوع توصیفی همبستگی بود که بر روی 250 نفر از دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی کرمانشاه به روش نمونه گیری تصادفی ساده با استفاده از پرسش نامه سبک های یادگیری کولب و آژمون شخصیتی نیو، انجام شد. یافته ها نشان داد بین نمرات بعد انطباق دهنده با برون گرایی و مسیولتیت پذیری، بعد همگرا با برون گرایی، توافق پذیری و مسیولیت پذیری و بعد جذب کننده با روان رنجور خویی، برون گرایی، توافق پذیری و مسیولیت پذیری رابطه معنی داری در سطح P<0/01 وجود دارد. همچنین با استفاده از آژمون تعقیبی به روش LSD مشخص شد که میانگین روان رنجور خویی در سبک همگرا بیشتر از سایر سبک ها، میانگین برون گرایی و مسیولیت پذیری درسبک انطباق دهنده بالاتر از سبک همگرا می باشد. با توجه به اینکه در دوران تحصیل، دانشجویان با دوستان و شخصیتهای متفاوت سر و کار دارند و در ضمن تعدد واحدهای درسی و درنتیجه تعداد استادان و شیوه آموزش متفاوت باعث ایجاد یک شکاف می شود. به طوری که هنگامی یادگیرندگان از ویژگی های شخصیتی و سبک های یادگیری خودآگاه می شوند، می توانند از نیروها و توانایی های خود در برقراری ارتباط، یادگیری و کار استفاده کنند.

کلیدواژه ها:

ویژگی های شخصیت ، سبک های یادگیری ، دانشجدیان