ارزیابی کارایی نواحی مختلف راه آهن جمهوری اسلامی ایران با استفاده ازتحلیل پوششی داده ها

امروزه یکی از شاخص های توسعه هر کشوری ، میزان و چگونگی بهره مندی از حمل و نقل ریلی روان ، ایمن ، پرسرعت و به طور کلی حمل و نقل ریلی کارا و اثربخش می باشد . بدین منظور در این پژوهش با استفاده از تکنیک خاصی از برنامه ریزی ریاضی به نام روش تحلیل پوششی داده ها (DEA) کارایی فنی نواحی دوازده گانه راه آهن جمهوری اسلامی ایران اندازه گیری شده است . همچنین واحدهای الگو برای نواحی ناکارا معرفی و نواحی دارای کارایی واحد رتبه بندی گردیده اند . یافته های تحقیق نشان می دهد که در سال 1385 از مجموع 12 ناحیه مورد بررسی تعداد 4 ناحیه در حالت CRS(کارایی فنی کل) و تعداد 7 واحد در حالت VRS (کارایی فنی خالص) کارا می باشند و میانگین کارایی مجموع نواحی در این دو حالت به ترتیب برابر با 0/730 و 0/888 بوده است . بنابراین می توان ادعا کرد سیستم حمل و نقل ریلی 0/27 زیر ظرفیت فعالیت می کند . نواحی تهران ، خراسان ، اصفهان و هرمزگان دارای کارایی واحد می باشند و روی مرز کارایی قرار گرفته اند . همچنین نتایج رتبه بندی نواحی کارا نشان می دهد نواحی هرمزگان ، خراسان ، تهران و اصفهان به ترتیب با امتیاز 2/421 ، 1/483 ، 1/116 و 1/092 دارای بالاترین سطح کارایی می باشند .

کلیدواژه ها:

ارزیابی ، کارایی ، تحلیل پوششی داده ها ، راه آهن