باز شناسی اصول و ضوابط معماری میان افزا با تاکید بر بافت های تاریخی

یکی از مشکلات شهر های ما آشفتگی و ناهمگونی آنهاست که به دلیل عدم توجه به گذشته و زمینه تاریخی به لحاظ مسایل مختلفکالبدی از یک سو و نا هماهنگی توسعه جدید با بافت قدیمی از سویی دیگر، باعث ایجاد هرج و مرج در سیمای شهری گردیده است.این نا بسامانی ها به دلیل تعامل نه چندان مطلوب میان بافت تاریخی و اجزای جدید میان افزا در آن، به مراتب بیشتر از بافت هایجدید است. در این میان نیز فقدان و عدم تعریف اصول و معیارهایی برای ساخت و سازهای جدید عملا خود به عنوان تهدیدی فرا رویبافت کهن قرار خواهد گرفت. با توجه به اهمیت و حساسیت موضوع منشورها و توافق نامه های بین المللی در جهت حفاظت از بناها، بافتها و شهرهای تاریخی شکل گرفته اند که به منظور جهت دهی به انواع مداخلات در زمینه های تاریخی قابل رجوع هستند. در همینراستا، در این پژوهش با بهره گیری از روش تحقیق تحلیلی- توصیفی ابتدا به بررسی رویکردهای جهانی به این موضوع پرداخته ودر پی آن با اشاره به هریک از شاخص های تاثیر گذار در توسعه سطوح رها شده ، به تشریح مهمترین معیارها و اصول در ساختوسازهای جدید متناسب با بافت تاریخی می پردازد. دستاوردهای پژوهش اهتمام به زمینه تاریخی موجود را با وضع ضوابطی برایساختارهای میان افزا، به عنوان مهمترین معیار در بهره گیری موثر و پایدار از ظرفیت های توسعه ای رها شده در بافت های تاریخی ارایهمی نماید.

کلیدواژه ها:

طراحی میان افزا ، بافت تاریخی ، معماری زمینه گرا