بررسی اثر شدت های مختلف چرای دام بر تغییرات گروه های عملکرد در مراتع نیمه استپی منطقه تنگ صیاد استان چهار محال و بختیاری

پیش بینی پاسخ پوشش گیاهی به تغییرات زیست محیطی و تغییر کاربری اراضی و چرای حیوانات تبدیل به یک نگرانی عمده در تحقیقات اخیر زیست محیطی نظری و کاربردی شده است از این رو تحقیقی در منطقه تنگ صیاد استان چهارمحال و بختیاری جهت بررسی اثر چرای دام بر تغییرات صفات مورفولوژیکی گیاهان مرتعی انجام شد. بدین منظور در امتداد یک گرادیان چرایی سه منطقه پارک ملی، حفاظت شده و چرای آزاد انتخاب شد. ضمن استقرار یک ترانسکت 100 متری به طور تصادفی و 5 پلات چهارمتر مربعی به شکل سیستماتیک به فواصل 20 متر در طول این ترانسکت، در هرپلات پس از شناسایی گونه های موجود درصد پوشش هریک از گونه ها تخمین زده شد و صفات گیاهی اندازه گیری شدند. بر اساس نتایج صفات ارتفاع گیاه، SLA ،تولید و وزن کلی گیاه یکساله و چندساله بودن، تمام کلاس های خوشخوراکی I،II،III ، فرم های رویشی فورب و بوته ای، اشکال زیستی تروفیت و فانروفیت و کامافیت با داشتن 0/05تنگ صیاد نداشتند. همچنین برخی از صفات نظیر طول برگ، عرض برگ، مساحت برگ و وزن برگ فرم رویشی گندمی و اشکال زیستی همیکریپتوفیت و ژیوفیت در یکی از سه منطقه مدیریتی دارای اختلاف معنی داری میباشند 0/05> Sig در این تحقیق باهدف تعیین مهمترین صفات در توجیه تغییرات در انواع مدیریت مناطق، در تنگ صیاد صفات تولید، وزن کلی گیاه و چندساله بودن دارای بیشترین همبستگی البته با ارتباط منفی و تروفیت هم دارای همبستگی مثبت بالایی با محور اول میباشند. صفات طول، عرض، مساحت برگ و همچنین فرم زیستی و همیکریپتوفیت دارای همبستگی منفی بالایی با محور دوم میباشند. به طورکلی نتیجه گیری می شود که از صفاتی که بیشترین تغییرات را در امتداد چرا دارند می توان شاخص شدت چرای دام در مراتع استفاده نمود.

کلیدواژه ها:

گروه های عملکردی ، چرای دام ، مرتع نیمه استپی ، تنگ صیاد