تلفیق مکان های تفرجگاهی و حفاظت از دیدگاه شهری مطالعه موردی تنگه نباتی اقلید

برنامه ریزی سبزراه ها یکی از مهمترین ابزارهای برنامه ریزی در ارتقاء کیفیت زندگی ساکنان شهر است. فضاهای سبز و سبزراه ها به علت دارا بودن نقش عمده در افزایش کیفیت هوا و ایجاد تغییرات مثبت در اقلیم محیط های شهری، برای نگهداری از کیفیت زیست محیطی شهرها ضروری هستند و ارزش های زیبایی شناختی این محیط ها را به نحو قابل توجهی افزایش میدهند. حفاظت از سیستم های طبیعی بوم شناختی، فراهم آوردن فرصت های تفریحی گسترده برای مردم در درون مناطق شهری و نواحی روستایی،تامین منافع اقتصادی و حفاظت از ارزش های فرهنگی و میراث تاریخی از جمله مزایای برنامه ریزی سبزراه ها هستند. توسعه و گسترش شهراقلید به سوی اطرف سبب از بین رفتن فضاهای باز و سبز، باغات، مناطق ارزشمند وایجاد تغییر و تحولاتی جبران ناشدنی در این محدوده شده است. احداث ساختمان ها، جاده ها در حریم اقلید در کنار استفاده های فراغتی روند طبیعی را در این نواحی دچار اختلال نموده و سبب تغییر منظر در این مناطق با ارزش بوم شناختی گردیده است. در این میان برنامه ریزی این تنگه ها به عنوان سبزراه میتواند در بهبود وضعیت زیست محیطی این نواحی درکنار ایجاد پتانسیل های تفریحی برای ساکنان شهر موثر باشد. بنابراین، این نوشتار درصدد استتا با مرور ادبیات و پیشینه سبزراه ها، به معرفی این ابزار برنامه ریزی در جهت بهبود وضعیت تنگه جنوبی شهر اقلید با تمرکز برتنگه نباتی بپردازد.

کلیدواژه ها:

سبزراه ، برنامه ریزی سبزراه ، تنگه جنوبی اقلید ، تنگه نباتی