بررسی تاثیر مداخله آموزشی دراتخاذ رفتارپیشگیرانه از سوانح و حوادث جاده ای توسط رانندگان بین شهری شهرستان جوانرود

تصادفات جاده ای یکی از علل مهم مرگ و میر وناتوانی جسمی در جهان می باشد. درکشورهای توسعه یافته به ازاء هر ده هزار وسیله نقلیه 1 تا 5 / 2 نفر و در کشورهای در حال توسعه 3 تا حداکثر 15 نفر در سوانح رانندگی جان خود را از دست می دهند. این شاخص برای ایران 29 گزارششده است. در نتیجه اغلب قربانیان تصادفات در سن اشتغال قرارداشته و از این نظر خسارت اجتماعی و اقتصادی جبران ناپذیری به جامعه وارد می نمایند.روش مطالعه: این مطالعه در سال 92 در مورد رانندگان بین شهری شهرستان جوانرود انجام گرفت . نوع مطالعه مداخله ای بود. اطلاعات در سه دوره زمانی ) قبل از آموزش ، دو ماه بعد و شش ماه بعد ( جمع آوری گردید که پس از ورود داده ها به کامپیوتر مورد آنالیز قرار گرفت. در این مطالعه 82 تن از رانندگانبین شهری شهرستان جوانرود در مداخله آموزشی شرکت نمودند که 30 از نفر آنان رفتار سنجی صورت گرفت . 46/6درصد رانندگان قبل از آموزش رانندگی با سرعت مطمین داشتند که پس از مداخله آموزشی صورت گرفته به53/3درصد افزایش یافت 43/3درصد رانندگان هرگز در حین رانندگی از گوشی همراه استفاده نمی کردند که دو ماه بعد و شش ماه بعد از مداخله آموزشی به ترتیب به 46/6و50درصد ارتقا یافت . بحث و نتیجه گیری: نتایج این مطا لعه نشان داد که با آموزش برنامه ریزی شده و مبتنی بر هدف میتوان رفتارهای پر مخاطره را کاهش داده و با رانندگی ایمن تر و رعایت نکات ایمنی شاهد کاهش تصادفاترانندگی و در نتیجه کاهش خسارات جانی و مالی ناشی از آن شد