بررسی عنصر شخصیت و شخصیت پردازی در ادبیات داستانی

شخصیت پردازی، یکی از مولفه های اصلی داستان به شمار می آید و قدرت هنری نویسنده در تکامل و پرورش هر چه بهتر آن دربطن داستان، می تواند یکی از نقاط قوت و عامل جذب مخاطب باشد. عنصر شخصیت به عنوان اصلی ترین ساختمان روایی در هرداستان، نقش به سزایی در روند پردازش پیرنگ و شکل گیری رویدادها و حرکت رو به جلو هر متن روایی دارد. این پژوهش به بررسی عنصر شخصیت و شخصیت پردازی در ادبیات داستانی می پردازد. با توجه به ماهیت و مفاهیم پژوهش، این پژوهش یکپژوهش توصیفی و روش مورد استفاده برای انجام آن، روش کتابخانهای می باشد. شخصیت به هم راه پیرنگ محوری ترین و مهم ترین عناصر داستانی بشمار می آید. عنصر شخصیت در ادبیات داستانی قدیم و جدید عنصری ثابت و با اهمیت بوده، و سنگبنای اثر ادبی را تشکیل می دهد. در بیان اهمیت شخصیت داستانی همین بس که اگر در داستان، شخصیت وجود نداشته باشد،ماجرایی اتفاق نخواهد افتاد. شخصیت ها در متون داستانی به روشهای مختلفی از جمله روش مستقیم و غیر مستقیم، شخصیت از نظر نقش)شخصیت اصلی، قهرمان ، ضدقهرمان، شخصیت فرعی، سیاهی لشکر(، از نظر ارتباط شخصیت ها با یک دیگر)ارتباطکلامی یا گفت و گو، ارتباط غیرکلامی( از نظر تغییر در رنگ چهره اشخاص)بر اساس قیافه و خصوصیت های ظاهری( و... مورد بررسی قرار می گیرد.

کلیدواژه ها:

شخصیت ، شخصیت پردازی ، ادبیات داستانی