بررسی پیامدهای تربیتی خداشناسی از دیدگاه نیچه و نقد آن بر اساس دیدگاه علامه طباطبایی خدا شناسی و جهان شناسی از منظر نیچه

از دیدگاه نیچه تمام موارد هستی و اجزاء آن بر محور انسان، خواست و اراده او دور می زند. او حتی ارزش هستی همهموجودات را وابسته به وجود انسان می سازد. در واقع در اندیشه او انسان محور ارزش گذاری کل هستی می گردد: نیچه باتاکید اساسی بر این گفته که خدا مرده است، الهیات سنتی و مدرن مابعد الطبیعه را یکسره بی معنا و پوچ می انگارد. از این رونگرش او به جهان، نگرشی برای ساماندهی همین جهان مادی است ( کاپلستون، 1371 ص 393). بر این اساس، نیچه فلسفهپردازی راجع به نظام هستی در این جهان را چیزی جز خواست و قدرت انسان نمی داند. از این رو نزد او ذات و اساس جهان ونظام هستی همان اراد ه معطوف به قدرت انسان است؛ یعنی تمام فلسفه ها برای قدرت یافتن انسان بر این جهان ساخته شده اند.