مطالعه هیستوپاتولوژیکی ضایعات آبشش در ماهیان قزل آلای رنگین کمان در سیستم های پرورشی مدار باز و مدار بسته

آبشش به دلیل تماس مستقیم با آب از حساسترین اعضای بدن ماهیا ن می باشد . به دلیل ضعف سیستمهای تصفیه آب در سیستم مدار بسته، آب برگشتی به سیستم ازمیزان آلودگی بالایی برخوردار است که می تواند سبب بروز ضایعات پاتولوژیک در آبشش شود . در این تحقیق، تنوع و فراوانی ضایعات وارده به آبشش ماهی قزل آلای رنگین کمان در دو سیستم پرورشی مدار بسته و مدار باز مورد ارزیابی و مقایسه قرار گرفت . به این منظور با مراجعه به 4 مزرعه پرورشی ماهی قزل آلای رنگین کمان در استان آذربایجان شرقی ( دو مزرعه مدار بسته و دو مزرعه مدار باز ) 384 نمونه از هریک از سیستمها جمع آوری گردید . پس از بررسی های ماکرو سکوپیک، نمونه های بافتی از آبشش جهت مطالعات ریزبینی اخذ و پس از پایدار سازی در فرمالین بافر 10 درصد، طبق روش های رایج تهیه مقطع، برش هایی به ضخامت 4 میکرون و با رنگ آمیزی هماتوکسیلین - ائوزین تهیه گردید . بر اساس آسیب شناسی بافتی، در سیستم مدار باز، آسیب ها عمدتاً به شکل ادم و پرخونی بودند هر چند که تغییرات دیگری از جمله هیپرتروفی، هیپرپلازی بافت پوششی و تلانژیکتازی نیز در این نمونه ها مشاهده گردید . در سیستم مدار بسته آسیب ها بسیار شدیدتر بود به طوری که ادم، پرخونی، خونریزی حاد، نکروز و فیبروز بیشترین موار د آسیب را به خود اختصاص داده بود . از بین 384 نمونه متعلق به هر سیستم پرورشی، تعداد 124 مورد در سیستم مدار باز و تعداد 384 مورد ( همه نمونه ها ) در سیستم مدار بسته دچار آسیب بودند . از لحاظ آماری، طبق آزمون خی 2 رابطه معنی داری بین روش پرورش ماهی و میزان ابتلا ی آن به بیماری آبشش وجود داشت . همچنین بر اساس آزمون ناپارامتری یو - من وایتنی رابطه معنی داری بین روش پرورش ماهی و شدت ضایعات آبشش وجود داشت .