بررسی روند آلودگی هوای شهر اصفهان با استفاده از روش ناپارامتری من-کندال

گسترش شبکه حمل و نقل شهری و افزا یش جاده ها موجب افزایش دسترسی ها به عنوان عارضه مثبت و افزایش آلودگی هوا به عنوان عارضه منفی می شود. نظر به نقش حساس آلودگی هوا در سلامت شهری و نیز در رضامندی سطح کیفی زندگی شهری، ا ین عنصر به عنوان کلید تحقیق برگز یده شده است .به منظور بررسی روند تغییرات آلودگی هوای شهر اصفهان ازآمار سه ایستگاه سنجش آلودگی واقع در میدان لاله، آزادی و بزرگمهر طی دوره آماری 5 ساله 1389-1385 استفاده شد.برای طبقه بندی روزهای توام با آلاینده از شاخص کیفیت هوا استفاده گردید. در ادامه برای بررسی روند تغییرات از روش آماری من-کندال استفاده گردید. بنا به کوتاه بودن دوره آماری هر 10 روز به عنوان یک دوره شناسایی شد. نتایج نشان داد که در ایستگاه اول که مربوط به میدان لاله بوده مقادیر PSI 6.4 در هر ده روز بوده شرایطی بسیار خطرناک برای سلامتی انسان در منطقه یاد شده بوجود آورده است. در ایستگاه دوم که با نام میدان آزادی مشخص است مقادیر PSI4.7 میباشد در ایستگاه سوم)بزرگمهر(، مقادیر PSI 7.1 است. در این بین ایستگاه بزرگمهر بیشترین و ایستگاه آزادی کمترین روند رو بهرشد را دارا بودند. وضعیت مقادیر شاخص کیفیت هوا برای هر سال بصورت طبقه بندی شده و به درصد بیان شده است. در این شکل مشاهده می شود که از سال1385 تعداد روزهای قرار گرفته در رده ناسالم برای گروه های حساس افزایش یافته و در سال 1389 به بیشترین مقدار خود می رسد نتایج نشان می دهد تغییرات مقدار این شاخص در طول زمان در شهر اصفهان از نظر کیفیت هوا وضعیت نامناسبی داشته و روند آن قابل توجه می باشد.

کلیدواژه ها:

آلودگی هوا ، شاخص کیفیت هوا ، روند ، شهر اصفهان