ارایه الگوی مفهومی هوش سازمانی

در عصر ارتباطات و اطلاعات ودانش محور، یکی از ویژگی های بارز سازمان ها و شرکت های پویا وپیشرو برخورداری از نیروی انسانی کارآمد و شایسته می باشد بطوریکه بدون آن امکان دستیابی به اهداف و رقابت با سایر رقبا امکان پذیر نیست. چرا که سازمان ها برای افزایش سطح بهره وری خود با توجه به فشار روزافزون مشتریان در عصر فناوری اطلاعات و تنوع تقاضاها که به عبارتی عصر مشتری مداری نیز می باشد ناچار به داشتن نیروی انسانی متخصص و کارآمد هستند و گرنه باید از گردونه رقابت خارج شوند. واین همان چیزی است که باعث توجه سازمان ها و کارکنان به مسیله شایستگی گردیده است. مولفه های زیادی بر شایستگی کارکنان و نیروی انسانی کارآمد تاثیر گذارمی باشند که از جمله آن؛ به هوش سازمانی اشاره نمود. هوش سازمانی به منزله پنجره پویای کسب و کار به محیط بیرون است که عملکرد سازمانی را شناسایی می کند، کارآیی را افزایش و فرصت های ناشناخته را آشکار می کند.(دفت و ریچارد،2011). هدف از انجام مقاله پیش رو ، ارایه چارچوبی مفهومی است که در آن یکپارچگی ما بین هوش ، انواع هوش و هوش سازمانی مورد مطالعه قرار گرفته است . برای رسیدن به چنین مدل از ادبیات گسترده مفاهیم استفاده شده است و تعاریف ،رویکردها و مدل های مختلف مورد بررسی قرار گرفته است.مروری بر ادبیات مفاهیم مذکور مواردی را روشن می سازد که فرض داشتن رابطه بین هوش ، انواع هوش و هوش سازمانی فرض منطقی است و می توان مدل مفهومی از ارتباط آن ها ارایه داد .

کلیدواژه ها:

هوش سازمانی ، سرمایه انسانی ، شایستگی ، یادگیری