تاثیر آموزش واقعیتدرمانی بر صمیمیت زناشویی در زنان دارای تعارض زناشویی مراجعه کننده به مراکز مشاوره اصفهان

هدف پژوهش حاضر، تعیین اثربخشی آموزش واقعیت درمانی بر افزایش صمیمیت زنان دارای تعارضات زناشویی بود جامعه ی پژوهششامل کلیه زنان مراجع کننده به مراکز مشاوره و روان درمانی شهر اصفهان در سال 1395 بودند که از بین مراکز مشاوره شهر اصفهانیک مرکز به شیوه تصادفی انتخاب و از بین زنان دارای تعارض زناشویی مراجع کننده به آن مرکز تعداد 30 نفر به شیوه نمونه گیری دردسترس به عنوان نمونه ی پژوهش انتخاب و به تصادف در دو گروه آزمایش (15 نفر و کنترل 15 نفر) گمارش شدند پرسشنامهصمیمیت باگاروز، به عنوان ابزار پژوهش در مراحل پیش آزمون و پس آزمون، مورد استفاده قرار گرفت برای گروه آزمایش، هشتجلسه ی گروهی واقعیت درمانی، اجرا شد اما گروه کنترل در معرض هیچ مداخله ای قرار نگرفت داده ها با استفاده از تحلیل کواریانسچندمتغیره، مورد تیلیل قرار گرفت نتایج، نشان داد واقعیت درمانی اثر معنادار بر افزایش صمیمیت داشته است (P<0/05) واقعیتدرمانی در بهبود ابعاد صمیمیت (صمیمیت عاطفی، صمیمیت روانشناختی، صمیمیت عقلانی، صمیمیت جنسی، صمیمیت بدنی، زیباییشناختی وصمیمیت اجتماعی تفریحی) به جز صمیمیت معنوی موثر بوده است براساس نتایج این پژوهش، واقعیت درمانی می تواند یکمداخله ی موثر در جهت افزایش صمیمیت زناشویی زنان دارای تعارض به کار رود.

کلیدواژه ها:

واقعیت درمانی ، صمیمیت ، تعارض زنایویی