بیماری های قابل انتقال به انسان از جوندگان آزمایشگاهی

امروزه حیوانات آزمایشگاهی بخش عمده ای از پژوهش های زیست پزشکی را تشکیل میدهند. در واقع بخش عمدهای ازفعالیت های پژوهشی برای اینکه به کارکرد بالینی برسند بایستی وارد مطالعه حیوانی شوند. تا جایی که میتوان گفت هرپژوهشی که بایستی به صورت درونتنی ) in vivo ( نتایج آن مورد استفاده قرار گیرد، بدون تردید بایستی در مطالعات حیوانی مورد بررسی قرار گیرد. از این روست که اهمیت کار با حیوانات آزمایشگاهی بر هیچ پژوهشگری پوشیده نیست. حیواناتآزمایشگاهی از جمله جوندگان )مانند موش آزمایشگاهی، موش رت و خرگوش( که پرکاربردترین گونه های حیوانات آزمایشگاهی هستند، میتوانند عامل انتقال انواع مختلف بیماریهای مشترک باکتریایی، ویروسی، قارچی و انگلی شوند. بررسیبیماری های زیونوتیک جوندگان آزمایشگاهی از دو جنبه احتمال انتقال به انسان و تداخل با نتایج برخی مطالعات مانند ایمونولوژی و فارماکولوژی حایز اهمیت می باشد . از عوامل ایجاد این بیماریها میتوان بر موارد زیر تاکید نمود: ویروس کوریومننژیت لنفوسیتی، هانتا ویروس، استرپتوباسیلوس مونیلی فرمیس عامل تب گاز موشی، سالمونلوزیس، لپتوسپیروزیس، تریکوفیتون منتا گرافیتس و هایمنولفیس نانا )کرم نواری کو توله(.

کلیدواژه ها:

زیونوز ، جوندگان ، حیوانات آزمایشگاهی ، موش ، رت ، خرگوش