وقتی مردم در مورد بیماریهایی که میتوانند از حیوانات بگیرند فکر میکنند اولین چیزی که به ذهنشان میرسد هاری است. بیماری های زیاد و رایج دیگری هستند که ما از حیوانات میگیریم که به اندازه هاری مورد توجه و در سر خط خبرها قرار نمی گیرند. برطبق تعریف
سازمان جهانی بهداشت (WHO (در سال 1959 بیماریها و عفونتهایی که به طور طبیعی بین حیوانات مهرهدار و انسان انتقال مییابد
زیونوز نامیده میشود. بیماریهای قابل انتقال میان انسان و حیوان، فصل مشترک دو حرفه پزشکی و دامپزشکی است که از نظر حفظ سلامت و بهداشت جوامع انسانی و دامی دارای اهمیت بسزایی است. نام این دسته از بیماری ها نمایانگر مسوولیت مشترک و خطیری است که به طور مشترک به عهده بخش های پزشکی و دامپزشکی در زمینه پیشگیری ، تشخیص و درمان این گونه بیماری -هاست. طی 30 سال اخیر بسیاری از
بیماریهای عفونی جدید شایع شده که بخش وسیعی از آن ها
زیونوز می باشند . تعدادی از این بیماریها برای اولین بار ظاهر شده، درحالی که بسیاری از آنها پس از دورههای خاموشی بار دیگر تظاهر یافته اند. از بین 1709 عامل بیماری زای شناخته شده انسان، 832 عامل زیونوتیک میباشند. ازبین 538 عامل بیماریزای شناخته شدهی انسان در گروه بیماریهای باکتریایی 269 مورد از عوامل قابل انتقال از حیوانات میباشند. همچنین از بین 534 عامل ویروسی
زیونوز تعداد 120 عدد میتواند بدون میزبان واسط باعث بیماری در انسان شود. به طور کلی عوامل بیماری زای زیونوتیک بیش از سه برابر نسبت به عوامل غیر زیونوتیک با بیماریهای نوپدید مرتبط میباشند. برخی از عوامل اتیولوژیک باکتریایی اصلی
زیونوز های جدید که از سال 1976 شناخته شده اند ،(1982)E.coli O157:H7 ،(1977)Campylobacter Spp. ،(1976)Capnocytophaga canimorsus :از عبارتندBartonella ،(1986)Erlichia chaffeensis ،(1983)Helicobacter Spp. ،(1982)Borrelia burgdorferi ،بیماریها جهانی گسترش و حیوانات تنوع، سرانجام). 1994)E.equil A.phagocytophili ،(1994)R.felis ،(1992)henselae همکاری ملی و بین المللی در نظارت دایم و همه جانبه را ضروری میسازد. بهداشت و سلامتی
نسلهای آینده ممکن است به توانایی نسل حاضر در کشف سریع، مراقبت و کنترل بیماریهای ناشی از عوامل زیونوتیک وابسته باشد. تعاریف یکنواخت نظارت، جمع آوری مناسب نمونهها، نقل و انتقال سریع آنها و وسایل ارتباطی سریع مورد نیاز خواهد بود.