سیر گسترش، انتقال و کنترل اکتیمای واگیر

سال انتشار: 1395
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 1,960

متن کامل این مقاله منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل مقاله (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

ZOONOSES01_004

تاریخ نمایه سازی: 19 خرداد 1396

چکیده مقاله:

زیونوزها بیماریهای مشترک انسان و حیوانات هستند. اکتیما یک بیماری ویروسی مشترک بسیار واگیر پوستی است که ویروسهای خانواده آبله عامل آن میباشند. این بیماری از گوسفند و بز و سایر نشخوارکنندگان وحشی به انسان امکان سرایت دارد. انتقال بیماریمستقیم است و از طریق خراشهای پوستی وارد بدن میشود. ضایعات در دام برروی پستان ممکن است سبب رهاسازی نوزاد و ممانعت از شیردهی شوند و ضایعات برروی پا میتواند باعث لنگش زودگذر گردد. عفونتهای باکتریایی ثانویه ممکن است روی دهد و در موارد نادرضایعات به اندامهای داخلی توسعه یابند. این بیماری در انسان با تاولهای پوستی همراه است و در بیشتر موارد به طور خود به خودی بهبود مییابد. در موارد نادری عوارض جانبی همچون لنفانژیت و لنفودنوپاتی نیز گزارش شده است. تشخیص اولیه بیماری از طریق مشاهده تاولها و زخمهای پوستی همراه با تاریخچه تماس مستقیم با گوسفند و بز صورت میپذیرد ولی تشخیص قطعی برپایه روشPCR استوار است. این بیماری در ایران و در تمام کشورهایی که در آنها پرورش گوسفند و بز معمول است، شایع میباشد. درمان اختصاصی خاصی برای این بیماری وجود ندارد و رعایت نکات بهداشتی در مواجه با دام و پیشگیری از ابتلا هدف اصلی در مقابله با شیوع این بیماری مسری میباشد.

نویسندگان

احسان سعیدی

دانشجوی دکتری حرفه ای دامپزشکی دانشگاه آزاد اسلامی واحد کازرون

احد علیایی

استادیار انگل شناسی، گروه علوم پاتوبیولوژی دانشکده دامپزشکی دانشگاه آزاد اسلامی واحد کازرون