پایش تغیرات محیطی و ژیومورفولوژیکی پلایای حاج علی قلی در بازه زمانی 1987-2015

هدف از این پژوهش بررسی وضعیت بیابان زایی وپایش تغییرات آن در بازه 30 ساله (1987-2015) در حوضه ی کویر حاج علی قلی با استفاده از داده های دورسنجی وسیستم اطلاعات جغرافیایی است. برای انجام این کار از داده های ماهواره ای سنجنده TM لندست 5(1987) و سنجنده ETM+ (2015) از طریق روش های شاخص شوری خاک، شاخص خشکی عمودی1، شاخص خشکی عمودی 2، شاخص NDVI، OSVI،EVI و GVI برای شناسایی تفاضل تصویر، طبقه بندی وارزیابی دقت در ارایه ی نتایج و میانگین گیری هندسی برای ارایه ی نقشه نهایی بیابان زایی بهره گرفته شده است. به این ترتیب با استفاده از شاخص های خشکی و شاخص های شوری، و پوشش گیاهی منطقه مورد مطالعه از لحاظ بیابانزایی در دوره مورد مطالعه به سه طبقه : مناطق بیابانزایی، مناطق مستعد بیابانزایی و سایر مناطق طبقه بندی شد و با استفاده از روش مقایسه پس از طبقه بندی مناطقی که در دوره مورد مطالعه دچار تغییر شده اند، شناسایی شد. نتایح آماری نشان داد که در دوره مورد مطالعه حدود 30 هزار هکتار از کلاس سایر مناطق به مناطق بیابانزایی اقزوده شده است و حدود 80 هزار هکتار از مناطق مستعد بیابانزایی به مناطق بیابانزایی تبدیل شده است. همچنین حدود 30 هزار هکتار از کلاس سایر مناطق به کلاس مناطق مستعد بیابانزایی تبدیل شده است. شکل (9) تغییرات فضایی کلاس های بیابانزایی در منطقه را نمایش می دهد.

کلیدواژه ها:

بیابان زایی ، پایش ، کویرحاج علی قلی ، لندست ، دورسنجی