بررسی آزمایشگاهی حذف CO2 به عنوان آلاینده زیست محیطی از مخلوط گازی با استفاده از ترکیب حلال های (MEA+AEEA) و (MEA+PZ)

CO2 از گازهای اصلی در دودکش کارخانه ها و اگزوز وسایل حمل و نقل است .بیشترین زیان CO2 اثر گلخانه ای آن بر محیط زیست است، که منجر به افزایش دما می شود. جداسازی CO2 از مخلوط های گازی با روش جذب شیمیایی با استفاده از محلول آبی الکانول آمین ها، توسعه یافته تر و قابل اطمینان تر است.در این تحقیق حلالیت CO2 در فشارهای جزیی kPa (44/8، 33/25و 22/42)، دماهای K (303، 313 و 323) و نسبت های وزنی (AEEA %1،2،3+ MEA %12) و (PZ %1،2،3+ MEA %12) در فشار اتمسفر محلی مورد مطالعه قرار گرفت. در ادامه تاثیر این پارامتر های عملیاتی بر میزان حلالیت CO2 بررسی شد. نتایج آزمایشگاهی نشان داد که با افزایش فشار جزیی گاز CO2، میزان حلالیت CO2 افزایش می یابد و نیز افزایش دما منجر به کاهش حلالیت CO2 می شود. مقادیر بارگذاری برای هر دو ترکیب حلال در محدوده ی (molCO2/molamine) 216/0 – 003/0 بود که بیشترین مقدار آن برای AEEA %3+ MEA %12 و در دمای 303 کلوین و فشار جزیی 22/42 صورت گرفت.

کلیدواژه ها:

حلالیتCO2 ، MEA ، AEEA ، PZ