مطالعه اثر افزایش شمار نشانگرها بر صحت ارزیابی ژنومی با استفاده از روش rrBLUP

انتخاب ژنومی، روشی برای پیش بینی ارز شهای اصلاحی، با استفاده از شمار زیادی نشانگراست. هزینه فراوان ژنوتی پکردن تعداد زیادی حیوان برای تعداد زیادی نشانگر، کاربرد گسترده انتخاب ژنومی را محدود م یکند. هدف این مطالعه، بررسی اثر استفاده از تراکم کم تا متوسط نشانگرها بر صحت ارزیابی ژنومی با استفاده از مدلrrBLUP بود. صفات با وراثت پذیری 1 21 و 41 درصد شبیه سازی شد. ژنوم شبیه سازی شده دارای 22 جفت کروموزوم بدنی، هرکدام با طول یک مورگان بود. شمار نشانگرها روی 22 کروموزوم، 12 22211 و 21111 نشانگر بود که 125 و 211 و 1QTL در طول کروموزوم ها توزیع تصادفی شدند. میانگین حداقل مربعات صحت برآوردهای ژنومی، بین سطوح متفاوت وراثت پذیری و بین تراکم های متفاوت نشانگرها، متفاوت بود P< 0.05) . در صفات با وراثت پذیری کم 11 درصد افزایش تعداد نشانگرها در تراکم های کم 221 یا زیاد 1111 QTL بر صحت ارزیابی ژنومی تاثیر نداشت، اما در تراکم های متوسط QTL 221 و 211 QTL صحت ارزیابی ژنومی را افزایش داد. در صفاتبا وراثت پذیری متوسط 21 درصد افزایش تعداد نشانگرها بر صحت ارزیابی ژنومی تاثیر نداشت. در صفات با وراثت پذیری بالا 41 درصد افزایش تعداد نشانگرها در تراکم های کم QTL 122 صحت ارزیابی ژنومی را افزایش داد، اما در تراکم های متوسط یا زیاد ( QTL ،221( 211 و 1111 بر صحت ارزیابی ژنومی تاثیر نداشت

کلیدواژه ها:

تراکم نشانگر ، صحت برآورد ارز شهای اصلاحی ژنومی ، وراث تپذیری