مطالعه اثر تزریق استرادیول، اکسیتوسین، ریلاکسین و شیاف پروستاگلندین ای- 1 بر بازشدن سرویکس و درصد آبستنی در گوسفندان زندی
فایل این مقاله در 9 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
تاریخ نمایه سازی: 8 خرداد 1396
چکیده مقاله:
سرویکس دریافت نکرد. سه گروه دیگربه ترتیب 100 واحد اکسیتوسین، 5 میلیلیتر ریلاکسین و 200 میکروگرم شیاف میزوپروستول دریافت کردند و با توجه به بهترین زمان باز بودن سرویکس در آزمایش اول، به ترتیب درزمانهای 20 و 40 دقیقه و 5 ساعت پس از اعمال تیمار، 54 ساعت پس از تزریق eCG ،به صورت ترانس سرویکال تلقیح شدند. روز 50 پس از تلقیح با اولتراسونوگرافی درصد آبستنیتشخیص داده شد. درصد آبستنی در گروه دریافت کننده اکسیتوسین از گروههای دریافت کننده میزوپروستول و ریلاکسین بالاتر بود (60 درصد در مقابل 25 و 10 درصد، 05/0
P .(در نتیجه تزریق اکسی- توسین باعث بازشدن سرویکس، افزایش درصد آبستنی در میشهای زندی میشود و میتواناز آن بهعنوان ابزاری برای بهبود درصد آبستنی حاصل از تلقیح مصنوعی استفاده نمود.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
دانش آموخته دکتری تخصصی
استادپردیسکشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه تهران، کرج
دانشیارکشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه تهران، کرج
استادیارکشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه تهران، کرج