عملکرد پروار و ترکیبلاشه برههای قزل و مهربان و آمیختههای آنها

اثر آمیختهگری بر صفات رشد و ترکیب لاشه برههای آمیخته قزل و مهربان با استفاده از 162 راس از برههای نر خالص و برههای حاصل از تلاقیهای دو جانبهی نژادهای مذکور در دو سال متوالی بررسی شد. چهار گروه ژنتیکی شامل برههای خالص مهربان، خالص قزل، آمیختههای نرقزل×ماده مهربان و نر مهربان×ماده قزل بودند. پرواربندی به صورت تلفیقی از چرای آزاد از پسچر مزارع گندم، جو، یونجه و تغذیه با کنسانتره به مدت 84 روز انجام شد. آمیختهگری تاثیر معنیداریبر افزایش وزن روزانه، درصد لاشه و برخی از اجزا لاشه داشت (01.0

مهربان بالاترین (5/256 گرم در روز) و در برههای خالص مهربان پایین ترین (0/222 گرم در روز) بود. وزن کل دنبه و درصد آن درچهار گروه ژنتیکی تفاوت معنیداری نداشت. مجموع چربی دور کلیه، قلب، روده و محوطه شکمی در آمیختهها به طور معنیداری بالاتر از مهربان خالص بود (05.0

آمیختهگری بر درصد ران و راسته، وزن و درصد سردست،درصد پیش سینه و قلوهگاه معنیدار نبود. اثر ژنوتیپ بر سطح مقطع راسته معنیدار (05.0

مهربان خالص کمترین و در آمیختههای حاصل از قوچ مهربان×میش قزل بالاترین بود. درصد مادهخشک، پروتیین و چربی لاشه در بین گروهها تفاوت معنی داری نداشت. اثر متقابل ژنوتیپ×سال برای هیچکدام از صفات معنیدار نبود.

کلیدواژه ها:

آمیختهگری ، گوسفند قزل ، مهربان ، رشد ، ترکیب لاشه