اوراق مرابحه در نظام حقوقی ایران و مراحل انتشار آن

اوراق مرابحه از جمله ابزارهای مالی جدید می باشد که با هدف جذب سرمایه های خرد و هدایت آن در جهت تامین منابع مالی پروژه های اقتصادی طراحی شده است. در خصوص تعریف اوراق مذکور در بند اول ماده 1 دستورالعمل انتشار اوراق مرابحه، مقرر شده است: اوراق مرابحه اوراق بهادار با نام قابل نقل و ا نتقالی است که نشان دهنده ی مالکیت مشاع دارنده ی آن در دارایی مالی (طلب) است که بر اساس قرارداد مرابحه حاصل شده اس . از آنجا که عقد مرابحه یکی از شفاف ترین عقود در نظام پولی و بانکی کشور محسوب شده و در آن تمام هزینه های معامله ای پایه اعم از راس المال به طور صادقانه اظهار می گردد، موجب جلب اعتماد سرمایه گذارانی می شود که در خصوص دارایی موضوع اوراق مرابحه اطلاعات چندانی نداشته و لذا می تواند در جهت جذب حداکثری سرمایه های مردمی موثر واقع گردد. این مقاله به بررسی حقوقی اوراق مرابحه، مراحل متعدد انتشار آن و همچنین روابط حقوقی حاصل از آن پرداخته وتوصیه هایی نیز در جهت اصلاح دستورالعمل انتشار اوراق مرابحه در جهت جذب هرچه بیشتر منابع مالی ارایه خواهد نمود. با توجه به انحصاری بودن امتیاز انتشار اوراق مرابحه برای نهادهای واسط مجاز، بهتر بود که در این دستورالعمل به نحوه ی تعیین و میزان سودی که ناشران در ازای انتشار اوراق بهادار، مجاز به دریافت آن می باشند، اشاره می شد تا از سوء استفاده های احتمالی که در این دستورالعمل به نحوی تعیین و میزان سودی که ناشران درازای انتشار اوراق بهادار، مجاز به دریافت آن می باشند، اشاره می شد تا از سوء استفاده های احتمالی ناشی از انحصارگری پیش گیری به عمل می آمد.

کلیدواژه ها:

صکوک ، اوراق مرابحه ، جذب حداکثری سرمایه ، موسسات رتبه بندی اعتبار