بررسی وضعیت حاشیه نشینی در مراکز استان ها(نمونه موردی : احمد آباد شهرستان بجنورد)

یکی از زمینه های ناپایداری توسعه شهری به ویژه در کشورهای در حال توسعه گونه ای از سکونت با مشکلات حاد موسوم به اسکان غیررسمی است که در حالت گسترش فزاینده که نیازمند اتخاذ تدابیر ویژه برای سامان دهی وضعیت کنونی و جلوگیری از گسترش آن در آینده است. از آنجا اسکان غیررسمی در زمینه ای از عوامل فراتر از مکان آن شکل و گسترش یافته و متقابلا در محیطی دوات از آن تاثیر می گذارد، چاره جویی این مسیله به سیاست گذاری و اقداماتی نسبت به سطح محلی آن بلکه در سطح ملی نیاز دارد. هدف اصلی از نگارش این نوشتار پرداختن به مسیله حاشیه نشینی در اسکان غیررسمی و پیامدهای آن در مراکز استان به ویژه شهرستان بجنورد است. شهرستان بجنورد در عین اینکه نقش عمده ای در خدمات ملی بر عهده دارد به دلیل گسترش فضایی نامنظم که نتیجه مرکز استان شدن این شهرستان و وجود خدمات رفاهی و اقتصادی این شهرستان است. از سوی دیگر بی توجهی به معضلات پیرامون شهر موجب تحدید متن شهر شده و انواع آسیب های اجتماعی، روانی، آسایش و امنیت را به وجود آورده است. در این پژوهش از روش تحقیق ترکیبی (تحلیلی - توصیفی) استفاده شده است.

کلیدواژه ها:

اسکان غیررسمی ، حاشیه نشینی ، ساماندهی ، آسیب های اجتماعی ، شهرستان بجنورد