بررسی نمادها و نشانه های به مثابه عاملی در شکل گیری قرایت منظر شهری

همه جوامع از خفت بار به عنوان وسیله انتقال مفهوم استفاده می کند اما بدیهی است شیوه های دیگری نیز برای انتقال دادن و بیان کردند و ارایه نمودند وجود دارد. احساس رمز گرایانه، اسطوره پردازی نشانه گرایی و نماد پردازی انسان موجب گردیده که وی در فضای شهری به منظور بیان یکی دیگر از نیازهای درونی خود (نشانه پردازی و نمادگرایی) به ایجاد علاقه و المان های ذهنی و عینی در شهر به مصر را به یک فوریت واحد بپردازد که علاوه بر ایجاد یک محیط پاسخده موجبات خوانایی، غنای حسی و.... را فراهم آورد. نشانه شناسی می آموزد که در جهان است نشانه ها زندگی می کنیم و هیچ راهی برای فهم چیزها جز از طریق نشانه ورمزگانی که این چیزها در آن سامان یافته است نداریم. واسازی و به چالش کشیدن واقعیت نشانه ها معلوم می سازد که چه واقعیت هایی در موقعیت برتری قرار گرفته است و چه موقعیت هایی سقف شده است. با هم به نشانه شناختی در فضای شهری می توان پی به عناصری بود که همه روزه با آن ها در ارتباط هستیم ولی ساده از کنار آن ها می گذریم حال آنکه هر روز و در هر حال از آن ها به عنوان یک عامل جهت یابی استفاده می کنیم و امر این همانیبا فضا ( قومیت) را در گرو ارتباط با آن ها می بینیم. آنچه که در مورد این نشانه و نمادها که نقش غیرقابل انکاری در شکل گیری هویت فردی و جمعی شهروندان دارد قابل توجه است تعاریف گوناگون در میان اقشار فرهنگی مختلف است. مقاله حاضر با انجام مطالعات کتابخانه ای و بررسی نظریات اندیشمندانی چون دوسوسور ، لسی وایت، پیرس و .... به شرح این نظریات بیان تاثیرات آن بر منظر شهری به منظور شکل گیری فضای شهری زمین کلزا و شکل دهنده رفتار اجتماعی شهروندان می پردازد. و عدم بی هویتی که از شهرهای دوران تجدد را در جدایی کاهش، لجام گسیخته و غیرمنطقی، نشانه از نمادها می داند.

کلیدواژه ها:

نشانه ها و نماد ها ، منظر شهری ، رفتار شهروندی ، خونایی