ارزیابی نقش مدیریت بحران در کاهش آسیب پذیری شهرها در برابر مخاطرات محیطی

شهر و زندگی در آن در کنار آسایش و رفاه که برای ساکنان خود به ارمغان آورد در درون و برون خود خطرات فراوانی را نیز به همراه دارد و مخاطرات محیطی نظیر زلزله، آتش فشان، سیل و حوادث طبیعی گفت و به پدیده هایی هستند که همیشه زندگی انسان را از آغاز حیات بشری به نابودی کشانده است، در مناطق شهری اثرات زیان بار معمول در اثر وقوع سوانح طبیعی شامل تلفیقی از ایرانی های کالبدی و اختلال عملکرد عناصر شهری است. ایرانی سازه ها و ساختمان های مسکونی، شبکه های راه ها و دسترسی ها مثل پل ها و جاذبه های ارتباطی ، تاسیسات زیربنایی مانند آب، نیروگاه ها، خطوط ارتباطی تلفن، برق، لوله کشی، آب، گاز و ....از آن جمله هستند. با توجه به ماهیت غیرمترقبه بودن، کالک آلکالی حوادث طبیعی و لزوم اتخاذ سریع و صحیح تصمیم ها و اجرای عملیات، مبانی نظری و بنیادی، دانشی تحت عنوان مدیریت بحران پدید آمده است. رویکرد حاکم در این پژوهش توصیفی - تحلیلی می باشد. یافته ها نشان می دهد یکی از مهم ترین عوامل موثر در افزایش و یا کاهش میزان خسارات و تعداد تلفات انسانی در هنگام بروز مخاطرات محیطی، وجود یا عدم وجود سیستم مدیریت بحران کارا است. الگوی برنامه ریزی و مدیریت بحران های ناشی از بلایای طبیعی داشتن یک برنامه عملیاتی دقیق برای انواع بحران هایی که در حوزه فعالیت شما روی می دهد به همراه وجود گروه های ماهر استراتژیکی و تاکتیکی می تواند وضعیت نابهنجار پس از بحران را به کلی تغییر دهد.

کلیدواژه ها:

بحران ، مدیریت بحران ، مخاطرات محیطی ، آسیب پذیری شهری