ارایه یک مدل بهینه زمانبندی نگهداری و تعمیرات پیشگیرانه بر مبنای قابلیت دسترسی، قابلیت اطمینان و هزینه برای سیستم های چند جزیی سری موازی

در این تحقیق برای سیستم های چند جزیی، یک مدل بهینه زمانبندی نت پیشگیرانه غیر ادواری بر مبنای حداکثر قابلیت دسترسی اجزای سیستم (که تعیین بازه بازرسی بهینه را به همراه دارد) ارایه شده و علاوه بر تامین سطح قابلیت اطمینان مورد نیاز سیستم و ارضای سایر محدودیت های سیستمی (فعالیت های نت و منابع در دسترس)،کل هزینه های (مستقیم/غیر مستقیم) مرتبط با نت کمینه می شود. در طراحی این برنامه نت، دوره برنامه ریزی کل، بر اساس حداکثر قابلیت دسترسی اجزای سیستم،به تعدادی بازه بازرسی بهینه تقسیم شده و در ابتدای هر بازه، با در نظر گرفتن محدودیتهای سیستمی، یکی از فعالیت های نت شامل: 1 (بازرسی و سرویس ساده، 2 (تعمیرات پیشگیرانه و 3 (جایگزینی پیشگیرانه برای هر جزء پیشنهاد می شود. هر یک از این فعالیت ها منابع مختلفی مصرف نموده و با توجه به موقعیت جزء مورد تعمیر، تاثیر متفاوتی بر قابلیت اطمینان سیستم می گذارد. هزینه های در نظر گرفته شده شامل هزینه های مستقیم (سرویس ساده، تعمیر و جایگزینی) و هزینه های غیر مستقیم (خواب سیستم و خرابی های اتفاقی ) می باشند.از آنجا که مدل پیشنهادیدارای ساختاری پیچیده بوده، لذا به منظور حل سریع آن از الگوریتم های فراابتکاری تبرید تدریجی (A.S ،(جستجوی ممنوعه (S.T ،(ژنتیک (A.G ،(بهینه سازی اجتماع پرندگان (O.S.P (و کرم شب تاب (A.F (استفاده شده و نتایج حاصل مقایسه گردید. در پایان، کارایی و استفاده از این مدل، در قالب یک مثال موردی، برای یک سیستم 10 جزیی سری موازی (نزدیک به واقعیت ) نشان داده شده است.

کلیدواژه ها:

نگهداری و تعمیرات پیشگیرانه ، قابلیت دسترسی ، قابلیت اطمینان ، بهینه سازی ، الگوریتم تبرید تدریجی (A.S ، (الگوریتم جستجوی ممنوعه (S.T ، (الگوریتم ژنتیک (A.G ، (الگوریتم بهینه سازی اجتماع پرندگان (O.S.P ، (الگوریتم کرم شب تاب (A.F(