برآورد حداکثر بارش محتمل حوضه آبریز به روش سینوپتیکی (مطالعه موردی:حوضه آبریز کارون در محل پل شالو)

حداکثر بارش محتمل(PMP) از عوامل اصلی و مهم در محاسبات سیل حدی طرح بوده که علاوه بر شناسایی رفتار بارش های حدی، در طراحی سازه های هیدرولیکی مورد توجه هیدرولوژیست ها می باشد. در این تحقیق به منظور برآورد حداکثر بارش محتمل حوضه آبریز کارون در محل پل شالو از روش سینوپتیکی استفاده شده است. برای این منظور پس از بررسی داده های مربوط به 73 ایستگاه باران سنجی، تعداد هفت طوفان انتخاب و نقشه های همبارش طوفان ها با استفاده از روش کریجینگ و مدل واریوگرام نیمه نمایی در محیط GIS ترسیم گردید. پس از آن با بیشینه سازی دمای نقطه شبنم و سرعت باد و محاسبه ضریب بیشینه سازی رطوبت، حداکثر بارش محتمل حوضه برای تداوم های 24 ساعت، 48 ساعت و 72 ساعت برآورد گردید. مقدار حداکثر بارش محتمل در این حوضه برای تداوم های مذکور برابر 127، 170 و 185 میلیمتر برآورد گردید

کلیدواژه ها:

حداکثر بارش محتمل ، روش سینوپتیکی ، ضریب بیشینه سازی ، نقشه همبارش