تاثیر خروج از مرکزیت در عملکرد میراگر اصطکاکی دورانی در سازه های نامتقارن تحت اثرزلزله های حوزه نزدیک

میراگرهای الحاقی به منظور کاستن از پاسخ دینامیکی سازه ها در برابر بارگذاری باد و زلزله استفاده می شوند . مکانیزم عملکردی این وسایل به گونه ای می باشد که مقدار زیادی از انرژی ورودی به سازه بر اثر بارگذاری دینامیکی، جذب ومستهلک می شود . عملکرد این وسایل موجب می گردد که انرژی دریافتی سایر اعضای سازه ای کاهش یافته و در نتیجه تغییر شکل زیادی در آنها ایجاد نشود . میراگر اصطکاکی براساس مکانیزم اصطکاک بین اجسام صلب نسبت به یکدیگر عمل میکند . میراگر اصطکاکی دورانی، نوع خاصی از میراگر اصطکاکی می باشد که دارای مزایای متعددی از جمله تکنولوژی بسیارساده، ساخت، نصب و نگهداری آسان و قابلیت چندین بار استفاده است . در این تحقیق یک مدل سازهای با رفتار سخت پیچشی با خروج از مرکزیت های صفر، 20 و 10 توسط نرم افزار opensees مدلسازی شد و تحلیل دینامیکی تاریخچه زمانیخطی، تحت اثر هفت شتابنگاشت حوزه نزدیک، بر روی آن انجام گرفت. در مجموع تغییرمکان و شتاب حاصل از مدل های ساخته شده مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که سیستم میراگر کارایی خوبی در کنترل شتاب و تغییرمکان دو لبه و کنترل پیچش سازههای سخت پیچشی تحت زلزلههای حوزه نزدیک داشته وبهترین کاهش شتاب به مقدار 60/5 درصد مربوط به شتاب لبه سخت در سازه در خروج از مرکزیت 01 درصد، و بهترین کاهش تغییرمکان به مقدار 42/3 درصد مربوط به تغییرمکان لبه سخت در سازه با خروج از مرکزیت 10 درصد بوده است

کلیدواژه ها:

سازههای نامتقارن ، پیچش ، میراگر اصطکاکی دورانی ، سخت پیچشی ، حوزه نزدیک