مقایسه 8 هفته الکتروتراپی، ویبریشن و تمرینات مقاومتی بر قدرت بالا تنه، پرش عمودی، چابکی و انعطاف پذیری والیبالیست های نوجوان

تمرینات الکتروتراپی و ویبریشن روش های نسبتا جدیدی است که با تاثیر مستقیم سیستم عصبی عضلانی و بافت استخوان ها موجب افزایش برخی از فاکتورهای آمادگی جسمانی از جمله قدرت، چابکی و انعطاف پذیری می شود. هدف از تحقیق حاضر مقایسه هشت هفته الکتروتراپی، ویبریشن و تمرینات مقاومتی بر قدرت بالاتنه، پرش عمودی، چابکی و انعطاف پذیری والیبالیست های نوجوان بود. جهت انجام این تحقیق 46 نفر از والیبالیست های نوجوان پسر با دامنه سنی 0/77 ± 14/67 سال و میانگین وزنی 12/47 ± 65/03 کیلوگرم به صورت هدفمند انتخاب شدند و به صورت تصادفی به 4 گروه تقسیم شدند که شامل 3 گروه تجربی الکتروتراپی ( 11 نفر)، ویبریشن ( 12 نفر)، مقاومتی ( 55 نفر) و گروه کنترل ( 12 نفر) بود. ابتدا تست قدرت بالاتنه توسط توپ مدیسینبال 2 کیلوگرمی به صورت خوابیده بر روی نیمکت و تست پرش عمودی و تست T جهت چابکی و تست انعطاف پذیری توسط تخته ی انعطاف گرفته شد. برای هر یک از تست ها در هر مرحله پس از سه بار بهترین نتیجه ثبت گردید. آزمودنی های 3 گروه تجربی تمرینات را در 8 هفته و هر هفته 3 جلسه که هر 2 هفته به شدت و زمان تمرینات اضافه شد انجام دادند. پس از 8 هفته تمامی آزمودنی ها در 4 گروه مجددا مورد بررسی قرار گرفتند. جهت مقایسه بین گروهی از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه ( ANOVA ) و مقایسه درون گروهی از آزمون t - همبسته استفاده شد ( سطح معنی داری p≤0/05 ). نتایج نشان داد پس از 8 هفته در 3 گروه تجربی و گروه کنترل بر قدرت بالاتنه، پرش عمودی، چابکی و انعطاف پذیری تغییرات معنی دار نبوده است. لذا یافته های پژوهش حاضر بر تاثیر تمرینات الکتروتراپی و ویبریشن بر قدرت بالاتنه، پرش عمودی، چابکی و انعطاف پذیری همانند تمرینات مقاومتی تاکید دارد.

کلیدواژه ها:

الکتروتراپی ، ویبریشن ، مقاومتی ، قدرت بالاتنه ، چابکی و انعطاف پذیری