ارتباط سطح فعالیت بدنی، نسبت انگشت دوم به چهارم و قدرت فشردن دست با سطح بیماری مولتیپل اسکلروزیس

با توجه به ضعف عضلانی در بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس، تاثیر فعالیت بدنی بر افزایش قدرت عضلانی و اهمیت نسبت انگشت دوم به چهارم به عنوان یک نشانگر از سطوح هورمون آندروژن در زنان در مطالعه حاضر ارتباط سطح فعالیت بدنی، نسبت انگشت دوم به چهارم ( 2D:4D ) و قدرت فشردن دست با سطح بیماری مولتیپل اسکلروزیس ( MS ) مورد بررسی قرار گرفت. این مطالعه مقطعی بر روی 100 بیمار زن با میانگین سنی 9/26 ± 35/1 سال، BMI؛ 3/26 ± 24/04 کیلوگرم بر مترمربع و مقیاس توسعه ناتوانی کروتزکه (EDSS) معادل 8/5-0 از بین بیماران مراجعه کننده به بیمارستان های شریعتی، امام حسین (ع) و رسول اکرم (ص) تهران در فاصله زمانی دی 1394 تا خرداد 1395 انجام شد. متغیرهای قدرت فشردن دست با استفاده از دینامومتر، نسبت انگشت دوم به چهارم با استفاده از کولیس دیجیتال و فعالیت بدنی آزمودنی ها با استفاده از پرسشنامه فعالیت بدنی بک اندازه گیری شدند و EDSS بیماران توسط پزشک متخصص نورولوژی تعیین گردید. داده های پژوهش با استفاده از روش های آماری همبستگی پیرسون و اسپیرمن تجزیه و تحلیل شدند. نتایج نشان داد بین سطح فعالیت بدنی با سطح EDSS (P<0/01) و بین قدرت فشردن دست با سطح EDSS (P<0/05) بیماران MS ارتباط معنی داری وجود دارد، اما بین نسبت 2D:4D با سطح EDSS آنها ارتباط معنی داری مشاهده نشد. براساس نتایج بدست آمده، به نظر می رسد افزایش سطح فعالیت بدنی و قدرت فشردن دست با کاهش سطح ناتوانی در بیماران مولتیپل اسکلروزیس همراه است. لذا، تجویز برنامه های ورزشی متناسب با شرایط بیماران MS توصیه می شود.

کلیدواژه ها:

فعالیت بدنی ، مولتیپل اسکلروزیس ، نسبت 2D:4D ، قدرت فشردن دست ، EDSS