اثربخشی گروه درمانی وجودی بر ارتقاء حمایت خودارزیابی

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی گروه درمانی وجودی بر ارتقا حمایت خود ارزیابی میباشد. پژوهش حاضر از نوع پژوهش آزمایشی وکاربردی است. جامعه این پژوهش شامل کلیه افرادی که به مراکز روانشناسی تهران مراجعه کرده بودند می باشد.از این میان برای گزینش بطور تصادفی 20 نفر انتخاب و برای جایگزینی به روش همتا سازی در 2 گروه وجودی و گواه قرار گرفتند. از هر 2 گروه پیش آیمون به عمل آمد و گروه وجودی درمان با رویکرد وجودی در 12 جلسه و در گروه گواه مداخله صورت نگرفت و در پایانبرای هر 2 گروه پس آیمون اجرا شد. ابزار مورد استفاده، ارییابی حمایت بین فردی (ISEL) بود. داده های بدست آمده با روش تحلیل کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند . نتایج نشان داد گروه درمانی وجودی اثر معنا داری بر ارتقا حمایت خود ارزیابی اثر دارد.

کلیدواژه ها:

گروه درمانی وجودی ، ارتقا حمایت خود ارییابی