روابط بینانشانهای در داستان صورتخانه سیمین دانشور

آثار ادبی به ویژه متون داستانی در جریان تکوین معنایی خود ارتباطات گستردهای با متون دیگر برقرار میکنند. بررسی این روابط مربوط به حوزهای از مطالعات نقد ادبی مدرن موسوم به بینامتنیت است. این روابط در برخی از متون، ازارتباطات بین متون فراتر میرود وارتباط با نشانههای دیگر از جمله هنرهای نمایشی، نگارگری، هنرهای تجسمی و غیره را نیز در برمیگیرد. این حوزهی اخیر بینامتنیت بینانشانهای نام دارد. داستان صورتخانه سیمین دانشور از مجموعه شهری چون بهشت به این دلیل که موضوع وشخصیتهای آن با هنرهای نمایشی مرتبط هستند میتواند نمونهی مناسبی برایبررسی روابط بینانشانهای باشد. این مقاله با مطالعهی این روابط به شیوهای توصیفی – تحلیلی، نتیجه گرفته است که نویسنده از آنها به منظور عمق بخشیدن به متن و همچنین به عنوان ابزاری کارآمد در روایت داستان بهره برده است.

کلیدواژه ها:

بینامتنیت ، روابط بینانشانهای ، متن داستانی ، هنرهای نمایشی