ظلم ستیزی در اشعار علی محمود طه

رفاه و آسایش هر قوم و ملتی به میزان تلاش و تعصب آن ملت در دفاع از مرزها ، حفظ حاکمیت و تمامیت ارضی سرزمین خود بستگی دارد؛ چراکه رفاه اقتصادی و اجتماعی لازمهی حفظ استقلال و حفاظت از میراث اجتماعی و دفاع از تمامیتخاک و قلمرو کشور است. بدین معنا که جان، مال و قوای مادی و معنوی انسانها در اختیار تلاشهای استقلال طلبانه ی ملت بوده است. ظلم ستیزی یکی از ویژگیهای بارز ادبیات مقاومت می باشد که توانسته است جایگاه ویژهای را درسرودههای شاعرانی که در این عرصه فعالیت کردهاند، به خود اختصاص دهد. در سرزمین های عربی بسان سایر سرزمینها، شاعران دوشادوش فعالان سیاسی نقش انکارناپذیری در ترویج روحیه استعمارستیزی داشته اند و همواره ملتهای خود را به قیام علیه ظلم و استعمار خارجی و دفاع از خاک کشورشان فرا خوانده اند. علی محمود طه شاعر بزرگ مصر نیز اینرسالت را بر عهده داشته است. وی در اشعارش تجاوزات صهیونیست ها و ظلم و ستم استعمارگران غربی همچون انگلیس و فرانسه در کشورش مصر و سایر کشورهای عربی اسلامی را برنمی تابد ؛ لذا به فریادی خشمگین تبدیل می شود و دراشعارش ضمن محکوم نمودن اقدامات تجاوزگران ظالم ، جوانان عرب را به خیزش علیه آنها فرا می خواند و تلاش های مبارزان ملی عربیت را می ستاید. محمود طه ضمن اعتراض به وجود بیگانگان در کشور خویش که موضوع اصلى و سر منشا و در صدر موضوعات دیگر است، به ملت در برابر نیرنگ بازیها و مکر و حیله استعمارگران هشدار داده و آنان را از فریب خوردگى بر حذر می دارد.

کلیدواژه ها:

علی محمود طه ، ظلم ستیزی ، مصر ، ادبیات معاصر