مقایسه محتوایی و سبکی هشت سفرنامه اروپایی و ایرانی

بادقت در تاریخ سفرنامه ها متوجه می شویم که سفرنامه نویسی از دیرباز مورد توجه بوده و سفرنامه های زیادی در دوران اسلامی و بعد از آن به وجود آمده اند، اما دوران صفویه و دوره ی بعد از آن یعنی قاجاریه از دوره های درخشان سفرنامهنویسی به شمار می رود.در این دوران اروپاییان با انگیزه های سیاسی، اقتصادی، دینی و ... به ایران سفر می کردند و ایرانیان نیز با انگیزه هایی تقریبا مشابه به کشورهای اروپایی مسافرت می کردند و هرکدام حاصل سفرهای خود را در سفرنامه هایی بهرشته ی تحریر کشیده اند.با دقت در این سفرنامه ها درمی یابیم که ایرانیان بیشتر به وضعیت اجتماعی و دینی در کشورهایغربی توجه کرده اند و اروپاییان نیز در ایران به امور سیاسی، اقتصادی، آداب و رسوم و هم چنین امور دینی و اجتماعی توجه بیشتری معطوف کرده اند.از نظر سبک شناسی، سفرنامه های ایرانی با نثری ساده و روان نوشته شده اند و جز برخی کلماتعربی و مهجور؛ نکات مبهمی ندارند و سفرنامه های اروپایی هم که ترجمه شده اند، بر اساس ترجمه ی آن ها دارای نثری ساده هستند و خواننده در مطالعه ی آن ها با مشکل خاصی روبه رو نخواهد شد

کلیدواژه ها:

سفر ، سفرنامه ، ایران ، اروپا