انسان آرمانی مولانا در مثنوی

فکر بشر به دنبال شناساندن و کشف هویتهای ارزشمند انسانی جهت دستیابی به تکامل روحی خود، در زمینه اخلاق ومعرفت شناسی، همیشه درپی یک الگوی کامل در تمام ابعاد وجودی بوده است تا به سرحد کمال رسیده و سعادتمندشود، مولانا در اثر ارزشمند خود مثنوی معنوی که از آثار برجسته در زمینه ادبیات منظوم عرفانی به شمار میآید توانسته، با ژرف بینی خاص، ارزش و جایگاه و کمال انسانی را در نتیجه بازشناساندن هویتهای فراموش شده انسان، به بهترینشکل بیان کند. در این مقاله سعی بر آن است، تا ضمن ارایه تعریفی از انسانکامل و خصوصیات آن به عنوان شاخصترین هویت انسان، به بررسی موضوع و نظریات عارفان قبل از مولوی، همچون ابنعربی و ابننسفی و بحث کمال روح انسان در ارتباط با هویتهای انسان با محوریت مثنوی معنوی تصویری روشن از کمال انسان را ارایه نماید

کلیدواژه ها:

انسانکامل ، هویتهای انسانی ، مثنوی ، مولوی