مدلسازی فرآیند فیشر‐ تروپش در راکتور لوله ای همراه با حذف آب از مخلوط واکنش با استفاده از غشای زئولیتی

در سنتز فیشر‐ تروپش, گاز سنتز (مخلوط مونوکسید کربن و هیدروژن) به هیدروکربن های خطی و محصولات اکسیژن دار تبدیل می شود. در این مقاله، یک مدل ریاضی برای یک راکتور لوله ای که در آن واکنش پلیمری شدن گاز سنتز بر روی کاتالیست آهن رخ می دهد و آب در مخلوط واکنش توسط غشای زئولیتی جدا می گردد ارائه شده است. نتایج مدل سازی نشان می دهد که افزایش فشار باعث افزایش میزان تبدیل و افزایش محصولات می شود و افزایش سرعت باعث کاهش میزان تبدیل می شود و در نهایت افزایش نسبت هیدروژن به مونوکسید کربن در گاز سنتز باعث تولید بیشتر هیدروکربن های سبک و تمایل بیشتر به تولید پارافین ها می شود. همچنین نتایج نشان می دهد که حذف آب از واکنش باعث افزایش میزان تبدیل و افزایش تولید محصول و همچنین افزایش تمایل به تولید محصولات سنگین تر می شود .

کلیدواژه ها:

مدلسازی ، فیشر‐ تروپش ، راکتور لوله ای ، حذف آب