نمای شهری و تاثیر آن بر فرهنگ و هویت ایرانی معاصر

در جهان کنونی هویت شهری، هم چون حلقه ای گم شده بوده و شهرها نه بر پایه هویت اصیل خود، بلکه بر پایه تقلیدهای بدون اندیشه از مظاهر غربی والگوهای مدرن بدون توجه به الگوهای بومی در حال شکل گیری و گسترش اند. در واقع دوران مدرنیزاسیون را می توان به عنوان سرآغاز گسست و کمرنگ شدن توجه به ابعاد هویتی شهرها و زندگی اجتماعی شهری در نظر گرفت. این نابسامانیها و هرج و مرج باعث به وجود آمدن بناهایی می شود که هیچگونه شباهتی با تاریخ و فرهنگ سرزمینمان نداشته و باعث سردرگمی و کمرنگ شدن هویت شهر می شود. فرهنگ و هویت در حقیقت چیزی نیست جز، احساس تعلق خاطر به مجموعه ای مادی و معنوی که عناصر آن از قبل شکل گرفته اند و ابزاری نیرومند برای طراحی شهری به حساب می آید. در واقع هویت جهت دهنده فرهنگ هر منطقه می باشد. هدف از این مطالعه دستیابی به یک نوع معماری متعارف با اصول و هماهنگ با هویت، فرهنگ و همگام با سنت، تاریخ و تجزیه و تحلیل عمیق مفاهیم هویت و فرهنگ در معماری و فضاهای شهری بصورت برنامه ریزی شده و ارایه راهکارهای برای بهبود نمای شهر می باشد. پژوهش حاضر به صورت کتابخانه ای در تبیین معنا و مفاهیم کلیدی و شناسایی رکن های اصلی فرهنگی و علمی و تبعیت از ویژگیهای محیطی و فرهنگی شکل معماری می باشد. براساس نتایج حاصل از این پژوهش هرگاه در مسیر زمان، یکی از ارکان سست و ضعیف گردد نتیجه حاصله ناکافی و ناتمام رشد می کند و این امر مستلزم طراحی و ساماندهی فضاهای شهری و برقراری ارتباط میان بسترهای هویتی و فرهنگی فضاهای معماری در جامعه است.

کلیدواژه ها:

نمای شهری ، هویت ، فرهنگ ، طراحی شهری ، معماری ایرانی