نقش اقلیم در معماری بومی نمونه موردی خانه های تاریخی شهر قم

در معماری بومی ایران و در جای جای این کشور پهناور، طراحی و ساخت بناها بر مبنای اقلیم آن منطقه صورت گرفته است. یک ا مر کلی که تقریبا در رابطه با کلیه ساختارهای سنتی ایران صدق می کند، همگونی آنها و محیط مسکونی با عوامل اقلیمی است. امروزه نقش عوامل اقلیمی در اسایش خانه های معاصر کم رنگ شده و رو به فراموشی است و این یک تلنگر در مصرف انرژی و هزینه زیاد است. خانه های قدیمی الگوی همساز با شرایط اقلیمی هر منطقه ای هستند که در این پژوهش مکان مورد مطالعه خانه های تاریخی قم می باشد. به طور کلی با بررسی ویژگی های طراحی چند خانه در شهر قم می توان نشان داد که استفاده از شرایط محیطی برای ایجاد آسایش در داخل بناها از اهداف مهم طراحی بوده و هریک از اجزای ساختمان به نوعی همساز با شرایط اقلیمی می باشد. عوامل موثر در طراحی اقلیمی منطقه گرم و خشک که در این پژوهش مدنظر است وضعیت اقلیمی خانه های تاریخی می باشد، که اکثرا متناسب با شرایط جوی و اب و هوایی ساخته شده اند و می توانند الگوهای مناسبی جهت پیمایش باشند.

کلیدواژه ها:

آسایش محیطی ، اقلیم ، قم ، خانه های تاریخی ، معماری بومی