مسیریابی: تعاریف و راه کارها

در یک تعریف اجمالی می توان مسیریابی را عمل پیدا کردن یک مسیر به مقصدی معین تعریف کرد. به طور گسترده، مسیریابی هنر کمک کردن به مردم به منظور یافتن مسیر مورد نظر آنهاست. این یاری به واسطه ی عواملی چون گفت و گو، چاپ، علامت گذاری و معماری میسر می شود. در دنیای پیچیده ی امروزی مسیله ی مسیریابی و هدایت عمومی بیش از پیش احساس می شود. بسیاری از مردم به طور مداوم در رسیدن به مقصد مورد نظر خویش، با مسیله ی مسیریابی مواجه می شوند اما متاسفانه تعریف واضح و کاملی از مفهوم مسیریابی در ذهن خ ود ندارند. از این رو، در این نوشتار تلاش شده تا مفاهیمی چون مسیریابی به عنوان شاخه ای از طراحی گرافیک محیطی، پیشینه ی مسیریابی، مسیریابی فعال و منفعل و روش ها و راه کارهای مسیریابی مرور شوند. به طور کلی واژه ی مسیریابی استفاده می شود تا یک هدایت موفق و خالی از اضطراب در طول یک مسیر و یا در یک مکان معین از نقطه ای به نقطه ی دیگر با بهره گیری از اطلاعاتی که تعیین کننده ی مکان کنونی فرد، مقصد مورد نظر وی و مسیرهایی برای رسیدن به این مقصد هستند را نشان دهد. مسیریابی مفهومی قدیمی است که شامل جهت یابی فضایی، نقشه برداری شناختی، تصمیم گیری، اجرای تصمیمات و در نهایت پردازش اطلاعات می گردد. هدایت شدن در یک محیط به ویژه محیطی که اضطراب، نگرانی، و ترس و وحست ایجاد می کند، بدون درنظر گرفتن این جزییات دشوار است.

کلیدواژه ها:

طراحی گرافیک محیطی ، راه یابی ، مسیریابی فعال و غیرفعال ، جهت یابی فضایی ، نقشه برداری شناختی