تاثیر عوامل فرسایندگی باران ( R) و مشخصه توپوگرافی ( LS ) بر میزان فرسایش خاک در محیط GIS

فرسایش و پیامدهای ناشی از آن، با تشدید بهره برداری انسان از طبیعت از اوایل قرن بیستم، اثرات منفی خود را بر اکوسیستم حیاتی وارد ساخته است. به منظور اجرای برنامه های حفاظت و کنترل فرسایش خاک و کاهش رسوب دهی ضرورت دارد که حجم کل بار رسوبی و شدت فرسایش پذیری در یک حوضه آبخیز ارزیابی و برآورد گردد و عوامل موثر در فرسایش حوزه شناسایی شود. فرآیند برآورد فرسایش با استفاده از GIS، شامل یک سری مراحل معین و مشخصی بوده که برای دستیابی به نتایج قابل اطمینان، اجرای آنها اجتناب ناپذیر میباشد. هدف اصلی این پژوهش ارزیابی فرسایش خاک در حوضه آبخیز بابلرود در استان مازندران است که بدین منظور از شاخص های موثر در فرسایش خاک؛ شامل فرسایندگی باران و طول و جهت شیب با استفاده از مدل RUSLE در محیط نرم افزار ArcGIS استفاده شده است. نتایج حاصله نشان داد که بالاترین میزان فرسایش در شیب های 60-30 درصد و کمترین میزان فرسایش در شیب 12-5 و از 60 به بالا است. همچنین بیشترین میزان فرسایش پذیری باران در محدوده ایی است که میزان بارندگی آن بین 350 تا 500 میباشد

کلیدواژه ها:

شاخص فرسایندگی باران ، شاخص طول و جهت شیب ، فرسایش خاک ، حوضه آبخیز بابلرود