بررسی و ارزیابی آسایش دمایی و معماری همساز با اقلیم بر اساس شاخص ماهانی (مطالعه موردی: شهر شیراز)

توجه به اهداف عمده طراحی اقلیمی در هر منطقه آب و هوایی و پیش بینی مواردی در جهت تحقق بخشیدن به این اهداف موجب سازگاری و هماهنگی ساختمانها با شرایط اقلیمی موجب صرفه جویی در مصرف انرژی و هویت یافتن معماری در هر اقلیم خواهد شد. هدف این پژوهش ارزیابی دمایی شهر شیراز با استفاده از شاخص دمایی ماهانی است .در این پژوهش ابتدا ویژگی های عناصر اقلیمی مانند دما، باد، رطوبت و ... در دوره آماری 54 ساله (1951-2005 (تعیین شد سپس بر اساس مدلهای منطقه آسایش، شرایط گرمایی (سرد ،گرم یا راحت) هر ماه مشخص شد. نتایج حاصل نشان میدهد شهر شیراز به دلیل واقع شدن در یک موقعیت خاص جغرافیایی، شرایط زیست اقلیمی ویژهای را به خود اختصاص داده است. به طوری که که روزهای 5 ماه از سال گرم و 3 ماه مطلوب و شبهای 7 ماه از سال سرد و 5ماه مطلوب میباشد بنابراین با توجه به این موارد بهتر است ساختمانها در جهت شرقی - غربی احداث شوند. و مجموعه ساختمانها دارای بافت فشرده باشد. و همچنین ایجاد جریان دایمی هوا در فضای داخلی (کوران )ضروری است. از لحاظ ابعاد پنجرهها باید مساحتی در حدود 25 الی 40 درصد مساحت نمای ساختمان را در برگیرد و مصالح ساختمانی دیوارهای داخلی و خارجی و بامها بایستی سبک و عایق بندی خوب باشد .

کلیدواژه ها:

آسایش دمایی ، اقلیم معماری ، شاخص ماهانی ، شیراز